Op 1 november is Rinus Neefjes overleden op de leeftijd van 83 jaar. Rinus groeide op in Obdam in een gezin met twee broers en negen zussen. Na de lagere school ging hij naar de tuinbouwschool en heeft hij bij verschillende tuinders gewerkt. Hij bracht zijn dienstplicht in Suriname door en dat heeft een onuitwisbare indruk op hem gemaakt. Hij leerde zichzelf beter kennen en besefte dat hij niet de enige was die ‘anders’ was.
Na deze periode werd hij via omscholing stukadoor. Hij werd alom geprezen vanwege zijn vakmanschap en werklust. In dat werk werd hij echter niet gelukkig, zoals hij ook zoekende was naar de juiste partner in zijn leven. Als goede danser was hij geliefd bij de vrouwen, maar voor zijn levensgeluk wilde Rinus, na de nodige verkeringen en twijfels, met een man verder.
Alles viel voor hem op zijn plaats toen hij Jan in Utrecht leerde kennen. Rinus placht te zeggen: “van de bagger naar het haar.” Jan was kapper en Rinus ging in de kapsalon werken als gastheer. Jan knipte, Rinus gaf de klanten koffie, koek en waste hun haren.
Met Jan kwam Rinus graag en met regelmaat naar Obdam, niet in het minst omdat zijn familie hen beiden in de armen sloot. Beiden hebben ze veel zorg gegeven aan vader en moeder Neefjes toen die gezondheidsproblemen kregen. Zijn broer en neven en nichten hebben tijdens de avondwake verhaald over kleurrijke herinneringen, aan zonnige vakanties en glimmende Cadillacs. In Utrecht was er gastvrijheid; bij bezoek in Obdam waren er mooie cadeaus en werd er steevast wat lekkers meegenomen.
40 jaar waren Jan en Rinus gelukkig samen totdat Jan kwam te overlijden.
Rinus verlangde naar zijn familie en kwam terug naar Obdam. Ondanks het gemis van zijn partner, kon hij toch weer genieten van de zon en vermaakte hij zich met biljarten, klaverjassen en kezen. Hij bleef zoals hij was: flamboyant, maar ook wel eigenzinnig.
Met het vorderen van zijn leeftijd ging zijn gezondheid geleidelijk achteruit. Mede daardoor werd het moeilijker alleen te blijven wonen. Gelukkig waren er de nodige mensen die hem als mantelzorger hebben bijgestaan.
De geplande verhuizing naar De Horstenburgh heeft Rinus niet gehaald. Wetend dat zijn einde naderde heeft Rinus zijn ideeën over het afscheid doorgegeven. Met verdriet maar vol van goede herinneringen heeft zijn familie hem losgelaten: een gewone bijzondere man.
Peter van Diepen