Kapellentocht naar Heiloo dit jaar anders dan anders, maar wel de moeite waard
Er is dit jaar geen Eucharistieviering in de grote kapel, maar wel een korte viering in de kleine kapel of buiten bij de put.
De kleine kapel oftewel de Genadekapel schijnen veel mensen die regelmatig met de Kapellentocht meegegaan zijn, nog nooit gezien te hebben. Ze komen kennelijk nooit verder dan het Oesdom, de horecagelegenheid en de grote kapel. Maar nu mag iedereen dus doorlopen naar de put en de kleine kapel, waarmee alles begonnen is.
De geschiedenis van het Heiligdom van Onze Lieve Vrouw ter Nood gaat terug tot het eind van de 14e eeuw. In die tijd vond een boer op zijn land een Mariabeeld. Hij nam dit mee naar huis, maar op miraculeuze wijze keerde het terug naar de plaats waar hij het gevonden had.
Rond dezelfde tijd raakte een schip in nood voor de kust ter hoogte van Heiloo. In zijn nood bad de schipper tot God. Hij hoorde boven het gebulder van de golven en het geraas van de wind een heldere vrouwenstem die zei: ‘Als ge mij gaat eren zal de wind gaan keren’. De schipper herkende, God weet hoe, de stem van Maria en beloofde zich voor haar verering in te zetten. Veilig aan land gekomen kwamen de beide verhalen bij elkaar en de plaats voor de bouw van de Genadekapel was daarmee gevonden. Uit 1409 is er een document bewaard in het archief van het aartsbisdom Utrecht dat spreekt over de ‘capelle in de banne van Heiligenloo’.
In de voorhof van de Genadekapel bevindt zich de put met heilzaam water. Tijdens de Reformatie werd de kapel verwoest en de put gedempt met puin van de kapel. In 1713, ten tijde van veepest, welde met kracht water op vanonder het puin. De geschiedenis leert, dat de dieren die van dit water dronken de veepest overleefden. In 1902 werd het terrein aangekocht door katholieken. Al snel werden de fundamenten van de kapel en de put blootgelegd en begon men met de bouw van een nieuwe kleine kapel.
De bedevaart naar Heiloo werd in katholieke kringen razend populair. Daarom kwam er ook al snel een grote kapel op het terrein. Vanaf de jaren zestig werd de belangstelling minder, maar nog altijd weten mensen ’t Putje van Heiloo te vinden om er tot rust te komen, een kaarsje op te steken en wat water te drinken of mee te nemen naar huis.
Het is nu de dertiende keer dat deze wandeling gemaakt wordt vanuit Obdam. Het thema is: ‘Lopen in verbondenheid’. Het is een mooie traditie om zo de intenties en gebeden vanuit ons Mariakapelletje mee te nemen naar deze grote Mariabedevaartplaats. Laten we proberen de traditie met elkaar in ere te houden!
Ik kan er dit jaar helaas niet bij zijn, maar het blijft de moeite waard om deze wandeltocht mee te maken. Volgend jaar hoop ik dan ook weer mee te gaan en wellicht kan ik dan ook voorgaan in de Eucharistieviering.
Graag wil ik Richarda de Boer en Hans van ’t Hoff bedanken. Ondanks alle tegenwerking hebben ze ook dit jaar weer veel tijd en energie gestoken in de voorbereiding van deze wandeltocht.
Richarda, Hans en alle wandelaars en andere parochianen die meegaan met de Kapellentocht, ik wens jullie een mooie dag, een goede wandeling en veel devotie.
