Onze kerken zijn bakens en blikvangers in de dorpen, maar niet voor mij. Pas vorige week woensdag kon ik ontdekken hoe de mooiste kerk van Noord-Holland eruit ziet. Er was Huttendorp in Obdam. Het thema was: ons dorp. Uiteraard nam de kerk daar een prominente plaats in. Daar moest ik naar toe. Niet om de kerk in te zegenen, zoals de journalist van het NHD schreef. Nee, tegen de tijd dat ik bij de kerk kwam, was deze alweer ‘aan de eredienst onttrokken’. Gelukkig kon ik hem nog even van alle kanten betasten. De toren was nog steeds te hoog voor mij, maar ik kon een goede indruk krijgen van de vorm van het gebouw. De kerk in het Huttendorp kreeg niet de tijd om te worden uitgeroepen tot de mooiste van Noord-Holland. Integendeel. Een uurtje nadat ik weg was werd hij afgebroken en nog diezelfde middag werd alles naar de stort gebracht.

Dit deed mij denken aan onze echte kerkgebouwen hier in de regio. Hoe gaat het daarmee… De mensen die de kerken gebouwd hebben, zullen gedacht hebben dat het toch wel zo ongeveer voor de eeuwigheid was. Maar in de praktijk loopt het anders. Ook al is het onderhoud van de gebouwen een kostbare zaak, ze worden goed onderhouden, dat wel, maar het kerkbezoek loopt overal hard terug.
Dat er weinig priesters en pastoraal werkers zijn, doet daar geen goed aan. Maar het zal uiteindelijk toch van de parochianen moeten komen. Nee, het moet van God zelf komen natuurlijk, maar Hij heeft geen handen, behalve die van ons. We zullen het dus zelf moeten doen, niet alleen de kerkgebouwen onderhouden, maar ook zorgen dat de geloofsgemeenschappen groeien en bloeien. Kan dat nog?

Een paar weken geleden had ik een mooi gesprek met drie enthousiaste jongeren, drie mensen van rond de twintig die graag naar de kerk gaan. Maar wat kunnen drie jongeren betekenen voor een regio van tien parochies… Wat kunnen vijf broden en twee vissen betekenen voor een menigte van vijfduizend mensen… En toch… Toch maar doorgaan dus! Met drie jongeren en overal een handjevol kerkgangers! Het geloof blijven verkondigen! Blijven bidden! Blijven uitdelen! Misschien blijken we meer in handen te hebben dan wij zelf hadden gedacht. En laten we ons over de gebouwen maar geen zorgen maken. Als ze niet meer kunnen functioneren als kerk, zal er ongetwijfeld een andere bestemming voor gevonden worden. Laat het noodkerkje in Hensbroek, dat een paar jaar geleden gesloten is, het enige kerkgebouw in onze regio zijn waarvan de resten grotendeels zullen verdwijnen naar de stort.