Wij gaan in coronatijd door

Terwijl theaters en concertzalen leeg blijven, terwijl winkels, sportscholen en zelfs middelbare scholen dicht zijn, blijven de kerken open. Zouden de kerken zich niet solidair moeten tonen en  eveneens hun deuren moeten sluiten? In uiterste nood zal dat inderdaad moeten. Tijdens de eerste lockdown waren de kerken dicht. Pasen kon daardoor niet in onze kerk worden gevierd. Maar nu, tijdens de tweede lockdown, maken we graag gebruik van de mogelijkheid die ons geboden wordt om met dertig mensen bij elkaar te zijn. Als priester heb ik de opdracht gekregen elke dag de mis op te dragen. Toen bisschop Punt dat persoonlijk tegen mij vertelde zei hij erbij: tot je dood aan toe! Elke dag… het leek me op dat moment al een beetje teveel van het goede, maar de bedoeling was duidelijk: als het maar enigszins kan, moet je de mis doen. Dat doe je dan in principe met een misdienaar en eventueel een koster en daar mogen dan ook gelovigen bij zijn. En als het kan, dan nodig je de parochianen daarvoor uit. De mis, waarbij we het leven, de dood en de opstanding van Jezus gedenken, verbindt ons met God en met de mensen om ons heen. In barre omstandigheden hebben veel priesters en gelovigen daar een enorme kracht uitgehaald om het leven niet los te laten. Overleven tegen de klippen op, verbonden blijven met God en met elkaar, dat is wat de mis al bij veel mensen teweeg heeft gebracht. Daarom blijf ook ik de mis doen, en met mij veel andere priesters. Vorig jaar Pasen zocht ik daarvoor pastor Álvaro op in Wognum. Op kerstavond, toen de bisschoppen alle vieringen voor kerkgangers verboden hadden, deed ik in Spanbroek de nachtmis samen met mijn collega’s, de pastores Álvaro, Nico en Anne-Marie. Maar dit jaar hoop ik met Pasen in Obdam te kunnen voorgaan en ook in Hoogwoud. Binnenkort leest u op de website wat u moet doen om daarbij aanwezig te zijn.