Op 24 april is Ans Rood-Mulder overleden. Ze was 85 jaar.
Ze groeide op in een groot muzikaal en gezellig gezin en ging na de lagere school naar de huishoudschool.
In 1960 trouwde Ans met Henk Rood. Samen kregen ze zoon Janhein en drie dochters, Erna, Lian en Cindy.
Ze hadden het goed met elkaar.
Henk en Ans begonnen een staalbedrijf, een doe-het-zelfzaak en een tankstation aan huis aan de Dorpsstraat.
Wat deed Ans veel; ze nam tijd voor mensen die in de winkel langskwamen voor een praatje,
ze deed de administratie en zorgde voor het gezin. Ze kookte bijzondere gerechten en bakte de lekkerste appeltaarten.
Het gezin was hecht, chaotisch soms, maar vooral heel warm en lief.
Ans was zo trots op haar kinderen en kleinkinderen, en zij op haar.
Ans was een vrouw met een enorm, rotsvast geloof. Het was haast geen geloven meer.
Ans wist het zeker! Ze heeft ontzettend veel voor de kerk betekend.
Zo heeft ze gitaar gespeeld bij het jongerenkoor, zat in de tekstgroep en heeft prachtige liedteksten geschreven.
Tot het laatst toe bleef ze betrokken bij het koor.
Ans is vele jaren lang voorgangster geweest bij de vieringen in de kapel en in De Horstenburgh.
Ans had zoveel talenten, en toch bleef ze altijd zeggen: ‘Ik ben maar gewoon Ans!’
Maar er was helemaal niets gewoon aan Ans.
Ze was een heel bijzondere, lieve, behulpzame en fantastische vrouw.
De laatste jaren waren lastig voor haar. Vanwege corona kon ze niet naar de kerk, dat miste ze enorm en de kerk miste haar.
Ans maakte zich zorgen om de gezondheid van Henk, en van Martin, de man van haar dochter Erna.
Het overlijden van Martin op 27 maart, was een enorme klap.
Ze was zo verdrietig, en vond het zo oneerlijk voor Erna, die haar eerste man, Ron, ook al verloren was.
Vijf dagen na het afscheid van Martin, is Ans op een vreselijke manier van de trap gevallen.
Ze heeft zich daarna nog 17 dagen aan het leven vastgehouden maar heeft de strijd toen op moeten geven, en is rustig overleden.
We mogen ervan uitgaan dat ze nu in goede Handen is,
dat ze daar is aangekomen waar ze haar leven lang voor gebeden heeft en dat ze rust in vrede.
Lieve Ans, we zullen je allemaal heel erg missen.
Hanneke Ocheda-Stoetzer
