Woensdagavond 2 november, kwart voor zeven. De mensen stromen binnen. Iedereen komt naar de kerk met zijn eigen verdriet. En juist daardoor ontstaat er een grote saamhorigheid. We herdenken de overledenen van het afgelopen jaar. Er is van alles voorbereid om ervoor te zorgen dat iedereen zich welkom kan voelen. Dat begint al met de lichtjes buiten op het pad naar de kerk toe. In de kerk zelf worden boekjes en kaarsen uitgereikt en worden de mensen die dit jaar uitgenodigd zijn, naar hun plaatsen geleid. Tijdens de viering worden foto’s getoond van de overledenen die herdacht worden en wordt van ieder van hen een kort In Memoriam voorgelezen. Daarbij mag de familie naar voren komen om een kaars aan te steken. Als alle overledenen van dit jaar herdacht zijn, gaan de lichten uit en worden de kaarsen aangestoken die voorafgaand aan de viering werden uitgereikt…
‘Pak maar mijn hand’, was dit jaar het thema. Uit de vele complimenten die we na afloop kregen, mogen we concluderen dat we door deze viering menigeen tot steun zijn geweest.
Dat komt vooral doordat deze viering door vele handen met zorg tot stand is gebracht. Ik wil hen hierbij hartelijk bedanken: De leden van de Afscheidsgroep, het koor Sing@Victor, de koster, de man die de foto’s liet zien en alle anderen die zich voor deze viering hebben ingezet.