Op dinsdagochtend 3 mei vertrok er om 7.30 uur vanaf het Kerkplein een bus met vierendertig Lourdesgangers naar Maastricht. In Alkmaar kwamen daar nog tweeëntwintig mensen bij en in Zaltbommel nog twee en zo gingen we met een volle bus verder. Vanaf Maastricht zouden we het vliegtuig nemen… Na enige uren vertraging lukte dat. De volgende ochtend om 2.00 uur bereikten we ons hotel. Maar dat was dan ook meteen alles wat er mis ging tijdens deze bedevaart. We hebben in Lourdes een paar heerlijke dagen gehad. De reis was grondig voorbereid door onze Lourdeswerkgroep. De sfeer in de groep was fantastisch en ook het weer werkte mee. Wat wil je nog meer…
Vooral de momenten die we met elkaar meemaakten als groep van Obdam waren mooi: een viering in de open lucht in de zgn. Groene Kathedraal, het lopen van de Kruisweg, een viering met handoplegging, een lichtritueel bij de kaarsenbakken, de slotviering en natuurlijk de avonden in de hotelbar. Maar ook de vieringen met de hele Nederlandse groep en de lichtprocessie waaraan wij deelnamen voegden veel toe aan het Lourdesgevoel. Er valt veel te vertellen over deze reis en toch is het moeilijk om uit te leggen waardoor we zo geraakt werden.
Intussen was Obdam toch niet ver weg. Er was, zoals dat tegenwoordig gaat, veel contact via WhatsApp en telefoon. De uitvaart van Nel Appelman-Brink was heel mooi, hoorden we op woensdag. Ook bereikte ons het bericht dat Afra Feld-Mosch was overleden. Nog voordat we teruggekeerd waren uit Lourdes had haar begrafenis al plaatsgevonden. En op zondagochtend hoorden we dat het popconcert voor Oekraïne een groot succes was geweest.
We zijn slechts vijf dagen weggeweest, maar wat gebeurt er in zo’n korte tijd niet allemaal hier in Obdam… En wat hebben wij dus veel gemist… Persoonlijk werd ik vooral aangegrepen door de dood van Afra Feld. De laatste maanden spraken we elkaar regelmatig in de Horstenburgh, waar we bij elkaar aan tafel zaten als we daar de warme maaltijd gebruikten.
Gelukkig zijn er parochianen die paraat staan als ik er niet ben. Ik wil in dat verband met name Astrid Wittebrood noemen, die allebei de uitvaarten heeft verzorgd. Daardoor kan ik ondanks alles wat hier gebeurt toch met een gerust hart weggaan, maar hoe je het ook wendt of keert: Obdam is, ook als ik in het buitenland ben, nooit ver weg.