De maand januari is alweer bijna halverwege, maar vergeleken met wat er nog komen moet, staan we toch nog steeds aan het begin van 2023. Ik wens u dan ook nog het allerbeste voor dit jaar. Ik mocht in de kerstperiode weer veel kaarten met goede wensen ontvangen, waarvoor ik de afzenders hartelijk wil bedanken.
We heb ben hier in de kerk een mooie kersttijd beleefd. Het begon met de gezinsviering op Kerstavond. Het was een gezellige boel, met een goed gevulde kerk en een flinke groep enthousiast zingende kinderen, ondersteund op gitaar door Valentin Ocheda en op klarinet door Jos Mulder. Af en toe viel tijdens het lezen van het kerstverhaal de microfoon even uit, maar dat mocht de pret niet drukken. Onder de bezielende leiding van Hanneke Ocheda en Erna Rood werd dit een mooie viering om het kerstfeest mee te beginnen.
Daarna was de beurt aan Entre-Deux met voor het laatst Marian Boots achter het orgel. Haar zus Tineke de Boer was voorganger.
De Nachtmis van 23.00 uur was een eigentijdse viering met Sing@Victor en op Eerste Kerstdag zong het Parochiekoor in een Woord- en Communieviering waarin Anne-Marie van Straaten voorging.
Op Tweede Kerstdag was er weer de levende kerststal met ezel Kaatje van Sylvia Groot en twee schapen van boer Klaver. Ons kindje Jezus was al redelijk uit de kluiten gewassen, maar paste nog net in de kribbe. De kerk werd door ruim honderdvijftig mensen bezocht die het kindje en zijn entourage kwamen bewonderen en vaak van de gelegenheid gebruik maakten om ook de kerk zelf eens goed te bekijken. Dank aan Ben, Dominique en Job Vlaar en aan allen die hebben meegewerkt aan dit mooie kersttafereel.
Op woensdag 28 december mocht de kerk een nog groter aantal bezoekers ontvangen in het kader van de Lichtjeswandeling. De route liep dit jaar namelijk door de kerk heen. Ondanks het slechte weer waren er zo’n zeshonderd deelnemers.
Op Oudejaarsavond was er, zoals gebruikelijk, een viering om het jaar uit te luiden. En afgelopen zondag vierden we het feest van de drie koningen. Sommige mensen beginnen al voor die tijd met het opruimen van de kerstversiering en de kerststal, maar in de kerk vinden we dat we dat pas kunnen doen als de drie koningen weer naar huis zijn. Ook in de Horstenburgh hebben we Kerstmis, Oudjaar en Driekoningen gevierd. Hier is een enthousiaste groep vrijwilligers actief. Zij helpen niet alleen met de viering zelf, maar ook met alles wat daar omheen gebeuren moet: het ophalen en wegbrengen van de bewoners, het koffie zetten en afwassen enzovoort! Ik ben erg blij met deze groep, en daarin ben ik niet uniek, want het is opvallend hoeveel mensen er naar deze vieringen komen. De kapel is altijd goed bezet en er wordt volop gebruik gemaakt van de gelegenheid om daarna gezamenlijk koffie te drinken.
Ook in de dagkapel van onze kerk gaan de vieringen gestaag door met een min of meer vaste groep mensen op de donderdagochtend. En dan heb ik het nog niet gehad over het grote aantal kaarsen dat wordt opgestoken in de kerk en in het Mariakapelletje… Er wordt dus nog veel gebruik gemaakt van onze kerk. We mogen er trots op zijn dat het nog zo gaat, maar ik wil hierbij toch wel een kanttekening plaatsen. Het aantal vrijwilligers waarop wij als parochie een beroep kunnen doen, is nog vrij groot, maar er zijn steeds minder mensen die verantwoordelijkheid nemen voor allerlei activiteiten. Er zijn dus nog wel veel mensen die iets willen doen, maar weinig mensen die iets echt op gang willen trekken, terwijl dat laatste nu meer dan ooit noodzakelijk is, omdat ikzelf veel minder in Obdam kan zijn dan ik zou willen. Met mijn collega’s Álvaro Rodriguez Luque en Anne-Marie van Straaten ben ik verantwoordelijk voor tien kerken en zeven verzorgingshuizen. Het gevolg is dat wij op al die plaatsen veel aan vrijwilligers moeten overlaten en dat we die vrijwilligers dus relatief weinig steun kunnen bieden. Dit geeft teleurstelling en stress, zowel bij ons als bij sommige vrijwilligers. Er moet iets aan deze situatie veranderen, want dit kunnen we echt niet volhouden, ik niet en veel vrijwilligers ook niet. Maar wat kunnen we eraan doen… Gelukkig is er in de afgelopen periode toch weer veel gebeurd dat goed ging. Laten we proberen dit met elkaar voort te zetten, zolang het nog kan.