Emmy was het zevende kind van Jan Blankendaal en Anna Blankendaal-Suiker. Ze kwam samen met haar broer Kees ter wereld op 20 februari 1944 aan de Dorpsstraat in Obdam. Het was oorlog en er was heel weinig te eten. Emmy en Kees kregen lepeltjes thee om in leven te blijven.De verhalen over haar jeugd gingen meestal over de gezelligheid en de grappen en grollen die werden uitgehaald. Haar ouders waren ook wel in voor een lolletje. Als Emmy en haar broers of zussen en vrienden na een kermis nog wat kwamen drinken of eten, kwamen ze daar gerust hun bed voor uit. Vanuit dat voorbeeld was Emmy ook altijd in voor een feestje, borreltje of lolletje.
Het was hard werken vroeger. Voor Emmy was dat in de huishouding. Emmy leerde het vak tot in de perfectie van haar moeder. Ze heeft dat in veel huizen kunnen toepassen. En tot het laatst toe was ook haar huis om door een ringetje te halen. In 1967 trouwde Emmy met Kees Koopman en verhuisde daardoor naar Middenbeemster. Er kwamen drie kinderen: Bianca, Ilona en Raymond.Emmy was een moederkloek. Ze vond het heerlijk haar kinderen om zich heen te hebben. Ze moest dus even slikken toen Raymond, als laatste, in 1997 het huis uit ging. Maar daar kreeg ze wel wat voor terug: kleinkinderen. Dat vond ze geweldig! In de jaren die volgden, hebben Emmy en Kees hele leuke vakanties en weekendjes weg gehad met familie of vrienden. En later genoten ze enorm van korte vakanties met z’n tweeën in Nederland.
Kees overleed in 2012. Dat was een hele schok en een moeilijke tijd. Alleen zijn vond Emmy helemaal niet leuk. Maar ze bleef overeind en maakte er het beste van. Ze werd steeds krachtiger en assertiever. Zo ontmoette ze Henk Biesboer. Emmy en Henk werden verliefd en kregen een mooie latrelatie. De volgende stap was verhuizen. Ze wilde kleiner wonen en kwam weer in Obdam terecht. Daar kwam ze weer allemaal mensen van vroeger tegen die haar meteen herkenden als ‘ientje van Blankendaal’. Ze was weer helemaal thuis. In maart 2019 kreeg ze helaas de diagnose blaaskanker. Ze kwam goed door de zware operatie heen, maar in november bleek de kanker teruggekeerd te zijn. Emmy wilde geen behandelingen meer ondergaan. Zij koos voor kwaliteit van leven. Zo heeft ze nog zo’n 2,5 maand geleefd, een tijd waarin ze goed afscheid kon nemen van allen die haar dierbaar waren. Emmy Koopman-Blankendaal was een sterke vrouw. Moge zij nu opgenomen zijn in het licht en de liefde van God. We hebben afscheid van Emmy genomen op zondag 9 februari in de Sint Victorkerk. De dag daarna is zij in Heerhugowaard gecremeerd.
Pastor Bert Glorie