* 9 juli 1933 – † 21 maart 2023
Aaltje is geboren in Volendam en ze was maar wat trots op dit mooie dorp. Doordat zij doof werd geboren, moest zij vanaf haar vijfde tot haar achttiende jaar naar het doveninstituut in Sint-Michielsgestel. In die tijd mocht zij alleen in de zomervakantie naar huis. Aaltje was creatief met naald en draad en haar werk als coupeuse heeft zij op het instituut geleerd.
Toen ze haar man Piet Bankras ontmoette was ze heel gelukkig. Ze begrepen elkaar en leefden in hún speciale wereldje. De schoenmakerij van Piet was een begrip in Obdam. De meeste dorpsgenoten lieten daar hun schoenen repareren; met nieuwe hakken en zolen konden je schoenen weer een tijdje mee. Bij Aaltje kon je kleding brengen voor verstelwerk en uit een lap stof kon zij iets moois maken.
Eind jaren ‘60 werden dochter Sophie en zoon Ruud geboren. Aaltje was voor hen een hele lieve, zorgzame, belangstellende en ruimdenkende moeder. Ze had er ook geen moeite mee toen haar dochter punk werd. Ze vond het prachtig en zei: “Het gaat vanzelf weer over, want ik heb nog nooit een punker in het bejaardentehuis gezien.”
De dag waarop haar man Piet overleed, in 2002, was voor Aaltje gitzwart. Ze moest verder zonder Piet. Ondanks het enorme gemis ging dit haar goed af.
Samen met haar dochter is ze naar Rome geweest. Dit was haar grootste wens, want ze vond de film Ben Hur zo mooi en die speelde zich af in het Romeinse Rijk.
In 2016 viel Aaltje van de trap en moest zij revalideren in Andijk. Ze had het daar erg naar haar zin en daarom besloot ze daar te blijven.
Tot het einde toe zag Aaltje er altijd keurig verzorgd uit: opgestoken haar, met make-up en mooie sieraden.
De laatste maanden ging haar gezondheid achteruit. Op de eerste lentedag is zij overleden in het volste vertrouwen, dat zij na haar dood alle geluiden zou kunnen horen die ze haar hele leven heeft moeten missen.
Ria Potveer
