Op zaterdag 23 juli, kort na middernacht overleed Thijs op 16-jarige leeftijd.
‘Als je het niet meer trekt, moet je gaan duwen.’ Dat is de lijfspreuk van Thijs. En dat zegt alles over de bijzondere en nuchtere jongen, die Thijs was. Hij was altijd positief, bij hem was het glas altijd halfvol.
Thijs groeide op aan de Dokter Lohmanstraat met zijn ouders Edwin en Charon, broer Milan en zus Esmay. Hij hield niet van school, maar maakte er het beste van. Leren vond hij niet leuk maar de gezelligheid op school wel. Van jongs af aan hield hij van die gezelligheid; thuis met de familie, op vakantie met de caravan in Estartit, met de buren, met zijn vrienden. Als Thijs er bij was, werd er gelachen en was het gezellig.
Afgelopen december werd hij moe, heel moe. Thijs was ziek, en werd uiteindelijk in het Prinses Máxima Centrum in Utrecht opgenomen. Hij bleek kanker te hebben. Hij klaagde nooit, dat vond hij verloren energie. Thijs zei: ’t is wat het is’, als hij weer een slechtnieuwsgesprek kreeg.
Met zijn nuchtere Westfriese houding en zijn humor heeft hij veel losgemaakt in het ziekenhuis. Wat een sterke, bijzondere en wijze jongen was hij.
Een kleine maand voordat Thijs overleed, stierf zijn oma, Ineke Vriend. Thijs heeft bij haar afscheid nog een woordje gedaan vanuit het ziekenhuis, via een livestream verbinding. Hij zou een stamceltransplantatie krijgen en toen was er nog alle hoop dat hij beter zou worden. Helaas is het anders gelopen. Thijs was mentaal ijzersterk maar zijn lichaam was vreselijk ziek.
Vanaf de dag van zijn overlijden tot na de uitvaart hingen er overal in het dorp vlaggen halfstok. Er kwamen honderden mensen naar de condoleance, het gezin van Thijs is overspoeld met medeleven, liefde en warmte. We hebben afscheid genomen in de kerk, met muziek waar Thijs van hield; onder andere Oôs Joôs, Mooi Wark en Jan Smit. Zijn beste vriend Wes trok een biertje open en proostte op Thijs. Zijn moeder Charon heeft een woordje gedaan waar enorme dankbaarheid uit sprak. Dankbaarheid voor het geweldige kind dat Thijs geweest is, maar ook voor alle lieve mensen die om het gezin heen staan, nu en tijdens het ziek-zijn van Thijs. Ik hoop dat al die mensen zullen helpen duwen als trekken even niet gaat!
Na afloop hebben we Thijs naar de begraafplaats gebracht met een grote glimmend gepoetste tractor met platte kar. De stoet ging langs zijn vrienden die met fakkels en vuurwerk aan de weg stonden. Thijs zou het prachtig hebben gevonden!
Rust zacht, lieve Thijs!
Hanneke Ocheda-Stoetzer
