Het was de oude bijkeuken van de pastorie, maar al lang geleden werd deze ruimte omgebouwd tot dagkapel. Het is sindsdien een echte kapel met een altaar en een tabernakel (bergplaats voor gewijde hosties). Er hangen kruiswegstaties, er staat een Mariabeeld en er staan zesentwintig stoelen. Op donderdagochtend 09.00 uur komen we daar altijd samen voor een viering. En het grootste deel van de stoelen is dan bezet. Er is een vaste groep mensen die vrijwel iedere week komt.
Toen ik na de sluiting van de Marcuskerk in Hensbroek het Marcusbeeldje in handen kreeg, wist ik meteen: dit beeldje valt in onze kerk in het niet, maar in de kapel kan het een mooi plaatsje krijgen.
Het lag al in de planning om de dagkapel op te knappen. Dat is in de afgelopen maand gebeurd. Er is geschilderd en gesausd, er is nieuwe vloerbedekking gelegd, en opnieuw gekeken naar de inrichting en uiteraard is er een plekje gezocht voor Marcus.
Peter Wortel en Jan Beentjes hebben er hard aan gewerkt en het is allemaal gelukt.
Donderdag 25 oktober konden we, nadat we drie weken moesten uitwijken naar de kerk, weer terecht in onze mooi opgeknapte dagkapel.
Het eerste lied dat we daar zongen was: ‘Zomaar een dak boven wat hoofden…’.
Maar het dak van de kapel is natuurlijk helemaal niet zomaar een dak. Het is wel zo dat het oude bijkeukenplafond er nog steeds in zit, maar intussen is het al jaren het dak van een gewijde ruimte, het dak van onze dagkapel die binnenkort een nieuwe naam krijgt: de ‘Marcuskapel’. In de volgende Rotonde leest u hier meer over.