Van oorsprong sloeg het woord quarantaine op het veertigtal dagen dat een schip in een Italiaanse haven werd vastgehouden als het daar na een verre reis aankwam. Quarantina, noemden de Italianen dat. Nou, wij weten nu ook wat het is. Gelukkig is niet iedereen in quarantaine, maar iedereen ervaart nu wel op één of andere manier de gevolgen van de coronacrisis, die voor een deel samenvalt met de Veertigdaagse vastentijd. Maar wanneer neemt deze crisistoestand een einde… Moet het langer duren dan veertig dagen?
Ik denk aan de mensen in zorginstellingen die niet van hun kamer afkunnen en die verstoken blijven van groepsactiviteiten en van bezoek. Ik denk aan de mensen die hun zaak hebben moeten sluiten en veel producten hebben moeten weggooien. Ik denk aan iedereen die nu geen werk meer heeft en niets kan verdienen. Ik denk aan de kinderen die niet naar school kunnen en aan hun ouders…
Op Paasmorgen werd de steen weggerold die voor het graf van Jezus lag. Het graf bleek leeg.
De vrouwen die dat ontdekten, kregen de boodschap dat ze terug moesten gaan naar Gallilea, waar zij vandaan kwamen. Jezus, hun geliefde rabbi, zouden ze daar weer ontmoeten.
De vrouwen moesten de draad van hun leven gewoon weer oppakken. Dat zouden wij ook wel willen… Maar wanneer worden bij ons de stenen weggerold die voor de ingangen van zoveel graven liggen, zodat mensen eindelijk daaruit kunnen opstaan… En wanneer kunnen wij de draad van ons gewone leven weer oppakken… Laten we hopen dat deze quarantaine net als onze Vastentijd de veertig dagen niet overschrijdt. Maar ook al moeten we er nog even op wachten, ik wens u nu alvast een zalig Pasen.