In mijn kindertijd gingen we niet op vakantie. Een dagje uit was al een hele belevenis. Het eerste dagje uit was naar de Kaasmarkt in Alkmaar, met daarna een rondvaart. Ik was vijf en vond het reuze spannend. Het jaar daarop gingen we naar de veemarkt in Purmerend. Ik herinner me nog van alles van die dagjes. Vakantie komt van ‘vacare’ en dat betekent vrij zijn. Daarvoor hoef je niet ver van huis te gaan. De monniken van Egmond voegen aan het woord vacare nog een woordje toe: Deo. Vrij zijn voor God. En ook dat kan overal, maar je moet er wel de tijd voor nemen. Hoeveel mensen gaan in Frankrijk of Oostenrijk niet een kerk binnen om daar een kaarsje op te steken… Neem daar in de vakantie de tijd maar voor. Thuis komt het er misschien niet van. Voel je vrij, waar je ook bent. Neem de tijd om te bidden, om bij God te zijn en bij de mensen die je gebed nodig hebben… En ga er maar vanuit dat er ook voor jou gebeden wordt. Ik zet hieronder een gebed uit het dienstboek van een klooster dat gevestigd is op Iona, een klein, rustig eilandje in de buurt van Schotland, waar ik een paar jaar geleden een week heb doorgebracht. Ook daaraan heb ik goede herinneringen, maar ik had natuurlijk net zo goed een weekje naar de abdij van Egmond kunnen gaan. Daar was ik waarschijnlijk niet minder vrij geweest.

Moge God,
die erbij is als de zon opgaat en ondergaat
en als je de zee oversteekt,
onderweg je schreden richten.

Moge God,
die je nabij is als je zit en als je staat,
je met liefde omringen
en je bij de hand leiden.

Moge God,
die je wegen kent
en de plaatsen waar je uitrust
bij je zijn in je taak op aarde
het goede nieuws zijn dat je deelt
en je op de eeuwige weg leiden.