Op woensdagochtend 24 augustus overleed Peter Koning. Hij was 69 jaar. En dat is veel te jong. Hij had nog zo’n mooie tijd voor zich kunnen hebben, het had zo anders moeten lopen. Maar hij was ziek, opgenomen in het ziekenhuis in Hoorn en werd daar door een herseninfarct getroffen. Het was snel duidelijk dat er geen hoop meer was.
Peter is geboren en getogen op Kerkweg 17, en tot het laatst woonde hij daar, samen met zijn vrouw Ank. Hij was de negende in de rij in het gezin Koning. Na de lagere school ging hij naar de Ambachtsschool. Op jonge leeftijd werkte hij al bij bakker Braas en later bij de snackbar van familie Breg. Het leverde hem, naast de bijnaam ‘Piet Patat’, de liefde van zijn leven, Ank, op. Later kwam hij weer bij de bakkerij terecht waar hij tot zijn pensioen heeft gewerkt. Samen met Ank leidde hij een fijn leven waarin Victoria O een grote rol speelde. Hij voetbalde jarenlang verdienstelijk in de selectie. Daarna is hij trainer en later begeleider van het eerste elftal geweest. Ook heeft hij zich enorm ingezet voor supportersvereniging Oranje-Zwart. Onder zijn leiding zijn heel wat activiteiten georganiseerd.
Peter en Ank waren heel blij met hun nieuw gebouwde woning op de oude stek aan de Kerkweg. Peter was lekker bezig in de tuin, die natuurlijk ook weer aangelegd moest worden. Zijn laatste aankoop bij de Boet was een grote muurhanger, met oranje-roze begonia’s. Hij vond het prachtig. Ank vroeg zich af of het gek was om die hanger op de kist te leggen. Maar het is juist een mooie gedachte dat hij de bloemen op de kist zelf uitgekozen heeft, ook al had hij niet kunnen vermoeden dat het daarvoor gebruikt zou worden.
We hebben op zondag 28 augustus in de kerk afscheid van hem genomen. Bij de ingang stond een erehaag van Victoria O-spelers en -supporters, heel indrukwekkend. Het koor Sing@Victor, waarbij Ank zingt, verzorgde de muziek en er waren mooie woorden van zijn familie en van de voorzitter van Victoria O. Er sprak veel dankbaarheid uit voor het vele mooie en goede dat Peter heeft gedaan.
Een dag later is Peter in kleine kring naar het crematorium gebracht.
Op de rouwkaart stond: ‘Liefde is ook loslaten’. Het is vreselijk moeilijk maar Ank heeft Peter moeten loslaten. Toch zal hun liefde altijd blijven bestaan.
Peter, rust zacht!
Hanneke Ocheda-Stoetzer
